Έρευνα σε μια απομονωμένη φυλή του Εκουαδόρ με υψηλά επίπεδα επιθετικότητας διαψεύδει τη θεωρία ότι οι επιθετικοί άνδρες έχουν μεγαλύτερη σεξουαλική και αναπαραγωγική επιτυχία, ανακοίνωσαν Αμερικανοί ανθρωπολόγοι -ο φαύλος κύκλος της βίας δεν φαίνεται να προσφέρει εξελικτικό πλεονέκτημα.

Η ομάδα του Δρ Στίβεν Μπέκερμαν στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια μελέτησε τη βάρβαρη φυλή των Ουαοράνι που ζει στο Εκουαδόρ, κάτω από την οροσειρά των Ανδεων και δίπλα στη λεκάνη του Αμαζονίου.

Η απομονωμένη φυλή (ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με ιεραπόστολους το 1958) παρουσιάζει την υψηλότερη συχνότητα δολοφονιών που έχουν καταγραψει ποτέ οι ανθρωπολόγοι: Σχεδόν μισοί Ουαοράνι πέφτουν θύματα φόνου. Οι άνδρες της φυλής έχουν παραδοσιακά εμμονή με την εκδίκηση και σχεδόν όλες οι οικογένειες της φυλής είναι αναμεμειγμένες σε κάποια βεντέτα.

Οι ερευνητές πήραν συνεντεύξεις από 121 ηλικιωμένους Ουαοράνι για να συμπληρώσουν τα ιστορικά 95 πολεμιστών της φυλής. Οι πολεμιστές που είχαν συμμετάσχει σε περισσότερες από τέσσερις επιδρομές σε γειτονικές κοινότητες χαρακτηρίστηκαν «εξαιρετικά επιθετικοί».

Οι ιστορίες που συγκέντρωσαν οι ανθρωπολόγοι έδειξαν ότι αυτοί οι επιθετικοί άνδρες δεν αποκτούν περισσότερες συζύγους σε σχέση με τους πιο μετριοπαθείς ομόφυλούς τους. Επιπλέον, τα παιδιά τους έχουν μικρότερη πιθανότητα να ζήσουν πέρα από την ηλικία των 15 ετών, κυρίως επειδή πέφτουν θύματα βεντέτας.

Τα συμπεράσματα της μελέτης, που δημοσιεύονται στο έγκριτο Proceedings of the National Academy of Sciences, φαίνεται να διαψεύδουν τα αποτελέσματα μιας αντίστοιχης έρευνας που δημοσιεύτηκε το 1988 στο περιοδικό Science.

Όπως εξηγεί ο δικτυακός τόπος του περιοδικού, η μελέτη εκείνη εξέτασε την επίσης βάρβαρη φυλή των Γιανομάμο στη γειτονική Βενεζουέλα και διαπίστωνε μεγαλύτερη σεξουαλική και αναπαραγωγική επιτυχία μεταξύ των πλέον βίαιων ανδρών.

Οι συντάκτες της νέας μελέτης εκτιμούν ότι η διαφορά οφείλεται σε πολιτιστικά αίτια: Η κουλτούρα των Γιανομάμο υπαγορεύει ότι έπειτα από κάθε σειρά φόνων οι δύο αντίπαλες πλευρές οφείλουν να κάνουν «διάλειμμα» από τη βεντέτα για περίπου μια γενιά.

Στη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος, οι πλέον αιμοδιψείς πολεμιστές απολαμβάνουν αυξημένο κοινωνικό κύρος και προλαβαίνουν να το εκμεταλλευτούν σεξουαλικά, πριν ξεσπάσει ο νέος γύρος βίας.

Βασισμένοι στις παρατηρήσεις αυτές, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η βία ως πολιτιστικό φαινόμενο διαφέρει από κοινωνία σε κοινωνία και δεν μπορεί να εξηγηθεί με γενικεύσεις και απλουστεύσεις.

Το μόνο ασφαλές συμπέρασμα; Τα κορίτσια κάποιες φορές προτιμούν τα σκληρά αγόρια, όχι όμως πάντα.