«Η Ελλάδα συγκαταλέγεται στους παγκόσμιους πρωταθλητές της παχυσαρκίας, ιδιαίτερα στις αναπτυξιακές και εφηβικές ηλικίες», επισημαίνει ο Γιάννης Κουτεντάκης, καθηγητής Εργοφυσιολογίας του ΤΕΦΑΑ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και διευθυντής του Ινστιτούτου Σωματικής Απόδοσης και Αποκατάστασης του ΚΕΤΕΑΘ. Το παράδοξο, σημειώνει, είναι ότι ενώ η διεθνής βιβλιογραφία καταδεικνύει την κακή διατροφή και τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα ως τους βασικούς παράγοντες για την εξάπλωση της παχυσαρκίας στις νεαρές ηλικίες, κάτι τέτοιο δεν έχει επιβεβαιωθεί στα ελληνόπαιδα.
Αντίθετα, έχει βρεθεί ότι η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας εξηγεί περίπου το 65% των κρουσμάτων παιδικής παχυσαρκίας στη χώρα και μόνο το 18-20% των κρουσμάτων αυτών έχουν συνδεθεί με την κακή διατροφή.
Επίσης, μελέτες συνεργατών του τοπικού ΤΕΦΑΑ καθώς και του Ινστιτούτου Σωματικής Απόδοσης και Αποκατάστασης έχουν δείξει ότι η Φυσική Αγωγή, όπως γίνεται σήμερα στα σχολεία μας, δεν συμβάλει αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και χρήζει άμεσης αναθεώρησης.
Ειδικότερα ο κ. Κουτεντάκης αναφέρει πως ο μέσος δεκαοκτάχρονος Έλληνας και Ελληνίδα ζυγίζουν σήμερα 74 και 58 κιλά αντίστοιχα, μία αύξηση κατά 15 κιλά στα αγόρια και 7 στα κορίτσια τα τελευταία 20 χρόνια, που τους φέρνουν να είναι βαρύτεροι 2-4 κιλά σε σχέση με τους συνομήλικούς τους στην Αμερική, που μέχρι πρόσφατα ήταν οι αδιαμφισβήτητοι πρωταθλητές του είδους.
Μέχρι και το 30% των νέων κάτω των 18 ετών που ζουν στον ελλαδικό χώρο σήμερα είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, ενώ στην περιοχή των Τρικάλων αυτά τα ποσοστά κυμαίνονται γύρω στο 27%.
Καθώς όμως το 70% των υπέρβαρων παιδιών και εφήβων θα γίνουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ενήλικες, με το ποσοστό να αυξάνεται στο 80%, αν ένας εκ των δύο γονέων είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος, με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις στην ατομική και δημόσια υγεία αλλά και με τεράστιες κοινωνικές προεκτάσεις- γίνεται αντιληπτό- διαπιστώνει ο κ. Κουτεντάκης, ότι η έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της επιδημίας θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα των κυβερνήσεων που επενδύουν σοβαρά στο μέλλον.
Όσον αφορά την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας αυτή, εξηγεί ο καθηγητής στο ΤΕΦΑΑ Θεσσαλίας, αντιμετωπίζεται μέσω της καθημερινής σωματικής δραστηριότητας των νέων (εντός ή εκτός του σχολείου) για τουλάχιστον 1½ ώρα.
Το επιθυμητό αποτέλεσμα θα μπορούσε να επιτευχθεί και με την προσθετική μέθοδο, όπου μικρά διαστήματα σωματικής δραστηριότητας (π.χ., «περπατώ για να πάω στο σχολείο» ή «παίρνω το ποδήλατο», «χρησιμοποιώ τις σκάλες του σπιτιού μου», κ.λπ.), προσθέτονται μεταξύ τους, έτσι ώστε να καλυφθεί η απαιτούμενη δοσολογία, που σύμφωνα με την διεθνή βιβλιογραφία είναι η δαπάνη 1500 θερμίδων την βδομάδα σε σωματική δραστηριότητα.
Ο σημαντικός ρόλος της σωματικής δραστηριότητας φαίνεται και από το γεγονός ότι υπέρβαρα άτομα που ασκούνται παρουσιάζουν μικρότερη προδιάθεση για ανάπτυξη εκφυλιστικών παθήσεων σε σχέση με υποκινητικά άτομα φυσιολόγου βάρους, καταλήγει ο ίδιος.
Ο κ. Κουτεντάκης αναφέρει, τέλος, πως το βάδισμα είναι η καλύτερη (και φθηνότερη) άσκηση για μικρούς και μεγάλους. Αλλωστε, η εξέλιξη του ανθρώπινου σώματος έχει βασιστεί στην ικανότητά του για βάδιση και, φυσικά, τρέξιμο, επισημαίνει. Ενώ για το κάπνισμα σημειώνει πως αυτό συνδέεται με μειωμένα επίπεδα φυσικής κατάστασης.
Τα άτομα που καπνίζουν συνήθως διάγουν μία καθιστική ζωή και είναι επιρρεπή στη χρήση του αλκοόλ. Επίσης, το κάπνισμα συνδέεται με πολλές επιπλοκές υγείας που καθιστούν τα επίπεδα φυσικής κατάστασης ακόμα χαμηλότερα λόγω περιορισμένης σωματικής δραστηριότητας, καταλήγει ο κ. Κουτεντάκης.
