Σάββατο βράδυ και η γνωστή τρελοπαρέα μαζεύτηκε για ποτάκι και κουβεντούλα. Ενώ οι άντρες προσπαθούσαν να λύσουν τα πολιτικά και τα αθλητικά τους προβλήματα, το γυναικείο ενδιαφέρον εστιάστηκε στις Απόκριες και στα επικείμενα αποκριάτικα πάρτι. Τι θα φορέσουμε φέτος?
Κάθε χρόνο τη συγκεκριμένη περίοδο έχουμε το ίδιο θέμα. Τι αποκριάτικη στολή θα διαλέξουμε για εμάς και τα παιδιά μας, που όσο μεγαλώνουν έχουν γίνει και πιο απαιτητικά. Άσε που ξεσηκώνονται από τα παιδικά στην τηλεόραση και ζητάνε τα πιο περίεργα που μπορεί να ακούσει κανείς. «Τι θέλεις να ντυθείς φέτος, Σωτηράκη?» «Rabbit και baba, γιαγιά». Τρελάθηκε η μητέρα μου. «Τι είναι αυτά, παιδάκι μου?» τον ρώτησε όλο απορία. «Και εσύ, Κατερινούλα?» «Εγώ, γιαγιά, θα ντυθώ monsters!» Εμείς, όταν ήσασταν μικρά σας ντύναμε με τη στολή του πειρατή ή πριγκίπισσας. Τι νέα κόλπα είναι αυτά?
 κάπου μεταξύ 1980-1990
Η συγκεκριμένη συζήτηση με έκανε να αναπολήσω τα παιδικά μου χρόνια και να θυμηθώ τα αγαπημένα μου αποκριάτικα ρούχα. Όσο ήμουν μικρούλα και δεν καταλάβαινα και πολλά, η μαμά μου με έντυνε γατούλα και κοκκινοσκουφίτσα. Έχω κάτι εκπληκτικές φωτογραφίες από τότε. Έπειτα, τη δεκαετία του 80 που πήγαινα στο δημοτικό, ήταν της μόδας οι βασίλισσες όλων των ειδών: της νύχτας, της μέρας, των λουλουδιών. Αρκεί το φόρεμα να ήταν φανταχτερό και φουσκωτό! Πάντως η αγαπημένη μου στολή ήταν αυτή της Κάντυ-Κάντυ, με τα κοτσιδάκια και το φουστανάκι. Την φορούσα ακόμα και στον ύπνο! Αργότερα στην εφηβεία, που απέκτησα άποψη, το έριξα στις αυτοσχέδιες στολές. Με θυμάμαι ντυμένη τσιγγάνα με τη φούστα και τους κρίκους της μητέρας μου ή χίπισσα με το παντελόνι- καμπάνα, την μπαντάνα και το πρόσωπο βαμμένο με καρδούλες και λουλουδάκια.
Πάντως, τις καλύτερες αποκριάτικες στολές, τις είχε ο αδερφός μου. Σαν σκληρό αγοράκι προτιμούσε τους super ήρωες της εποχής: Superman, Spiderman, Batman ή τα πιο κλασσικά cowboy, ninja και Zorro. Οι δύο καλύτερες, όμως, αποκριάτικες στολές που είχε βάλει ήταν το χελωνονιντζάκι και ο Lion O από τους Thundercats. Σαν Λεονάρντο, έτρεχε όλη τη μέρα μέσα στο σπίτι με τη πράσινη στολή, τη μάσκα και τα νουντσάκου και έριχνε κλωτσιές τσιρίζοντας σε ότι έβρισκε μπροστά του. Δεν είχε αφήσει τίποτα όρθιο! Για να μη θυμηθώ τη στολή του Lion O με τα ψεύτικα φουσκωτά ποντίκια και το μάτι της Θαντέρα να αναβοσβήνει στη μέση του. Ο υποψήφιος αρχηγός των Thundercats στροβίλιζε το ξίφος των οιωνών με το μάτι της Θαντέρα και φώναζε: Thunder, Thunder, Thundercats ooo! Η πλάκα είναι ότι περίμενε και απάντηση. Στην αρχή, τρέχαμε όλοι, μετά βαρεθήκαμε και τελείωσε εκεί η σταδιοδρομία του.
Τι ωραίες και ανέμελες εποχές που ήταν τότε. Ώρες προβληματισμού στο σπίτι και συζητήσεις στα διαλείμματα με τα άλλα παιδιά για το τι στολή θα φορέσουμε, πως θα βαφτούμε και σε ποιο πάρτι θα πάμε. Αξέχαστα χρόνια.
photo:pagkritio.gr
|
