 Ο Θανάσης Βέγγος, ήταν Έλληνας κωμικός ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Είχε παίξει σε 126 ταινίες, σε 52 από τις οποίες ως πρωταγωνιστής και είχε σκηνοθετήσει (πρωταγωνιστώντας ταυτόχρονα) ακόμη επτά ταινίες. Στο παρελθόν ο ίδιος είχε δηλώσει : "Δουλεύω με το ένστικτο, δεν έχω κανένα ταλέντο, μόνο αυτή τη φάτσα. Εδώ είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ασήμαντου Έλληνα".
Αυτό ήτανε... Ο άνθρωπος που απλόχερα χάριζε για πολλά χρόνια το χαμόγελο σε μικρούς και μεγάλους... "έφυγε". Ένα αστέρι και ίσως το πιο φωτεινό, πήρε την θέση του ψηλά στον ουρανό, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό. Πριν φύγει όμως, μας άφησε μια κληρονομιά... Την κληρονομιά του γέλιου... Κάτι που τις σημερινές μέρες είναι σπάνιο, καθώς τα πράγματα για τον ελληνικό λαό, κάθε άλλο παρά αισιόδοξα είναι. Δεν μπορώ παρά να νιώθω απέραντη θλίψη και λύπη που ο άνθρωπος αυτός έφυγε απο τη ζωή. Ο καθένας μας θαρρώ πως νιώθει ότι έχασε τον άνθρωπό του. Γιατί ο Θανάσης ήταν παρών σε κάθε σπίτι. Έμπαινε μέσα απο την μικρή οθόνη και σε έβαζε στον κόσμο του, καλώντας σε να τον ακολουθήσεις στις αστείες καταστάσεις που συνέβαιναν. Δεν υπήρχε περίπτωση να παίζει η τηλεόραση κάποια ταινία του και να πεις "ωχ... πάλι Βέγγο έχει?"; Ήξερες ότι ήταν ότι χρειαζόσουν για να νιώσεις καλά και να δεις κάτι αξιόλογο. Κάτι που θα σε πάρει μακρυά από την στεγνή πραγματικότητα και θα σε κάνει να ξεχάσεις τις σκοτούρες σου, κάνοντάς σε να χαμογελάσεις ίσως μέχρι δακρύων. Καλώ λοιπόν όλους όσους μεγάλωσαν με το αστείρευτο και πηγαίο χιούμορ του, όσους τον γνωρίσανε και τον αγαπήσανε, να αφήσουν κάτω από αυτό το άρθρο μια ευχή... Είναι ο λιγότερος φόρος τιμής που μπορούμε να του αποδώσουμε.
|
