Νομίζετε είναι εύκολο να είσαι άντρας στις μέρες μας; Οφείλει να κερδίζει χρήματα, να είναι άτομο το οποίο μπορείς να βασιστείς, πρέπει να ψάχνεται, να αγωνίζεται, να προστατεύει, να κατασκευάζει και να προχωρά μπροστά... Και με το παραμικρό: “Αφού είσαι άντρας! Εσύ πρέπει να το ξέρεις (να μπορείς, να θέλεις, να βλέπεις, να ακούς, να καταλαβαίνεις κλπ)!”. Κι αν αυτός δεν ξέρει, δεν μπορεί ή ακόμα χειρότερα δεν θέλει , ε τότε εμείς θα τον αποτελειώσουμε ηθικά με όλη μας τη δηλητηριώδης δύναμη σαρκασμού και κριτική.

Ανελέητα βγάζουμε ετυμηγορίες για τα αντρικά χαρακτηριστικά, του κολλάμε ετικέτες και με αγάπη και στοργή διατηρούμε στο μυαλό μας το ροζ όνειρο ενός μυθικού πρίγκιπα, κάτι παρόμοιο με το σωτήρα του σύμπαντος.

Έτσι στο μυαλό μας ριζώνει το ανέφικτο ιδεώδες ενός άντρα το οποίο θυμίζει κάτι από Brad Pitt και τον καλόκαρδο Shrek μαζί. Κι εμείς προσεκτικά συγκρίνουμε μ' αυτούς, τους άντρες που συναντάμε στο δρόμο μας. Σπάνια αντρικά πρότυπα όμως αντέχουν σε τέτοιες συγκρίσεις.

Έχετε όμως σκεφτεί ποτέ πόσο βαριά είναι η περικεφαλαία του μονομάχου, την οποία οι άντρες μας λόγω της κοινής γνώμης είναι υποχρεωμένοι να κουβαλάνε; Μπορούν να αντεπεξέλθουν σ' όλες αυτές τις απαιτήσεις μας που είναι ουσιαστικά μακριά από την πραγματικότητα και τη κοινή λογική;

Αφού δεν είναι ούτε Supermans ούτε και Batmans, είναι απλώς Γιάννιδες, Γιώργιδες, Βασίλιδες... Απλοί, καθημερινοί και δεν ξεχωρίζουν ιδιαίτερα από τη συνολική μάζα του ανδρικού πληθυσμού, δεν είναι τέλειοι και δεν προσπαθούν να γίνουν. Και να φανταστείτε, αυτή είναι η ομορφιά τους! Στο ότι δεν είναι τέλειοι.

Αυτό ακριβώς μας δίνει την ευκαιρία να απολαύσουμε τη ζωντανή, ανθρώπινη φύση, η οποία μπορεί να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί παράλληλα με εμάς, να προσαρμόζεται και να διορθώνεται από την επίδραση της ζωής κι από τη δική μας άμεση συμμετοχή.

Οι άνθρωποι είναι σαν τον πηλό: ζωντανή ύλη, η οποία στα χέρια του ενός και του άλλου μετατρέπεται σε κάτι περισσότερο κάθε φορά. Εδώ γινόμαστε συνένοχοι. "Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι". Αυτό συμβαίνει από την στενή ανθρώπινη αλληλεπίδραση και συνεργασία.

Στο ότι μας περιβάλλουν αρσενικά τους οποίους δεν θεωρούμε άντρες, σε κάποιο βαθμό φταίνε και οι σύγχρονες γυναίκες που αντικατέστησαν εκείνες τις παλιές, τις τρυφερές οι οποίες ζητούσαν προστασία και προσοχή.

Είμαστε εξίσου υπεύθυνοι για την "κατασκευή" του ενός και του άλλου και για την κοινή μας πορεία μπροστά. Και το ότι οι άντρες είναι "κάπως"... σ' αυτό συμβάλλαμε κι εμείς, οι γυναίκες.

Τι τον θέλετε τον έτοιμο πρίγκιπα; Λαμβάνοντας έναν έτοιμο, με ευημερία και ομορφιά πρίγκιπα, επιχειρηματία, ολιγάρχη κλπ. Πιθανότατα, λόγω του αιώνιου συνήθειου να τα αλλάζει όλα γύρω της, η γυναίκα θα αρχίσει να γκρινιάζει. Όχι για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, αλλά έτσι απλά, επειδή είναι γυναίκα.

Και η ρωγμή στη σχέση, την οποία θα προσπαθείτε να καλύψετε με διάφορες γυναικείες πονηριές και κόλπα, θα μεγαλώνει σταδιακά μέχρι να σπάσει εντελώς.

Φυσικά, όλα μπορούν να γίνουν διαφορετικά, εάν εσείς επιτέλους, σβήσετε από το μυαλό σας το πορτρέτο του Brad Pitt και κοιτάξετε τον αγαπημένο σας με μάτια ανοιχτά, στα οποία θα λάμπουν αγάπη και κατανόηση.

Μα γιατί να μην κοιτάμε τους άντρες με τέτοια μάτια από την αρχή; Καθένας από αυτούς έχει τα δικά του δυναμικά, τις κλίσεις του και την αποστολή του. Κι όλοι διψούν να αναγνωριστούν από εμάς.

Θέλουν τόσο πολύ κάποιος να τους πιστέψει, να τους εμπνεύσει ελπίδα για την επιτυχία, να τους αγαπήσει! Όχι για το πορτοφόλι, ούτε για την κοινωνική κατάσταση, αλλά για το ότι άλλος τέτοιος σ' όλο το κόσμο δεν υπάρχει.

Κι ο πρίγκιπας... τι τον θέλετε; Θα έχετε τόσα προβλήματα, είναι μεγάλος γκρινιάρης, δεν μπορεί να είναι γενναιόδωρος όπως ένας απλός καθημερινός άντρας.

Πιθανόν η μεγαλύτερη σοφία της γυναίκας αποδεικνύεται όταν αυτή δέχεται εκείνον τον άντρα ο οποίος βρίσκεται δίπλα της, σαν άνθρωπο και προσωπικότητα.

Όταν αυτή μπορεί να καταλάβει και να εξηγήσει τις φοβίες του, την αναγκαστική του αδράνεια, την επιθετικότητα και την αδυναμία του. Όταν βλέπει τη ρίζα των προβλημάτων τα οποία είναι τόσα πολλά στη σύγχρονη ζωή και τα οποία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του ούτε και ο πιο δυνατός άντρας. Κάποτε τους άντρες τους σκότωναν στις σταυροφορίες και πολέμους. Τους βασάνιζαν στις φυλακές και τα στρατόπεδα, τους έλεγαν ψέματα και τους χρησιμοποιούσαν. Αλλά ανάμεσά τους πάντα υπήρχε εκείνος που δεν συμφωνούσε, δεν ακολουθούσε όλους τους άλλους, αλλά προχωρούσε μπροστά στην ιστορία και στη ζωή, εκείνος που έβρισκε το αστέρι του και άνοιγε καινούριους κόσμους. Νομίζω πως αυτοί ήταν οι άντρες τους οποίους περίμεναν στο σπίτι πιστές και αγαπημένες γυναίκες και επέζησαν ακριβώς λόγω αυτού. Μήπως πρέπει να θυμηθούμε την σπουδαία γυναικεία αποστολή – να εμπνέουμε, να περιμένουμε, να πιστεύουμε.

Πώς θέλουμε να είναι οι άντρες μας; Τι σκεφτόμαστε όταν τον κοιτάμε και απαριθμούμε στο μυαλό μας όλα αυτά που θέλουμε να δούμε στα μάτια του; Τι θέλουν οι άντρες και τι μας υπόσχονται; Αγάπη, φιλία ή σεξ;

Αν βρούμε απαντήσεις σε όλες αυτές τις ερωτήσεις, θα σταματήσουμε να “τρομοκρατούμε” τους άντρες μας με τις κριτικές και τις κατηγορίες κι απλώς θα αρχίσουμε να τους αγαπάμε και να τους περιβάλλουμε με την στοργή μας. Στο κάτω κάτω δεν μπορούμε να κάνουμε και τίποτα άλλο αν θέλουμε να συνεχιστεί η ζωή στον πλανήτη μας.