Εάν το παιδί σας "έμεινε απ' έξω", σκεφτείτε πώς θα μπορούσατε να βοηθήσετε στο παιδί σας και να φτιάξετε την εικόνα του και τη "θέση" του στην τάξη. Πιθανόν τα άλλα παιδάκια να μην παίζουν μαζί του γιατί δεν έχει "ωραία παιχνίδια". Σ' αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να θυσιαστείτε ίσως και να του αγοράσετε εκείνον τον Spiderman ή εκείνη την πριγκίπισσα Barbie. Εάν αυτή τη στιγμή δεν είστε σε θέση να ξοδευτείτε, κάντε οικονομία κάπου αλλού ή δανειστείτε τέτοιο παιχνίδι από κάποιο γνωστό σας.

Τα παιδιά στο σχολείο γελάνε με το μωρό σας και το αποκαλούν τσαπατσούλι, βρομιάρη; Οπωσδήποτε εξασκηθείτε στο σπίτι και μάθετέ του να σκουπίζει τη μύτη του μόνο του, να δένει τα κορδόνια του κλπ. Να τον ντύνετε στο σχολείο με τα ρούχα τα οποία θα μπορεί μόνο του με άνεση να βγάλει και να ξαναβάλει. Μην τον κάνετε να έχει αστεία εμφάνιση! Εάν το μωρό σας είναι αδέξιο, άγαρμπο και δεν αντέχει στα παιχνίδια με πολύ κίνηση, παίξτε μαζί του κυνηγητό, σχοινάκι και γράψτε τον σε κάποιο αθλητικό σύλλογο.

Ίσως το παιδί απλώς δεν ξέρει πώς γίνονται οι γνωριμίες. Πείτε του πώς και με ποιους τρόπους μπορεί να ξεκινήσει μια συζήτηση με άλλους συμμαθητές. Οργανώστε ένα μικρό πάρτι ή πικ-νικ και ζητήστε από το μωρό σας να καλέσει εκείνα τα παιδάκια με τα οποία θα ήθελε να γίνει φίλος. Σκεφτείτε τέτοια παιχνίδια μέσω των οποίων μπορεί να δημιουργηθεί μια φιλία. Κάντε έτσι, ώστε το σπίτι σας να είναι πάντα ανοιχτό για τους φίλους του παιδιού σας. Αλλά οπωσδήποτε εξηγήστε στο τέκνο σας, ότι η φιλία δεν αγοράζεται με σοκολάτες, πατατάκια και παγωτά.

Εάν το παιδί σας από τη φύση του έχει κλειστό χαρακτήρα και δεν νιώθει την ανάγκη να επικοινωνεί, μην τον αναγκάζετε τότε. Ίσως, λίγο αργότερα θα βρει έναν φίλο που θα του μοιάζει κιόλας και θα περνά πολύ καλύτερα μ' αυτόν παρά με άλλους δέκα δραστήριους συμμαθητές του. Μερικές φορές τα "δειλά στην επικοινωνία" παιδιά πρώτα απ' όλα επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια οικία σχέση με τη δασκάλα. Τίποτα κακό δεν υπάρχει σ' αυτό το πράγμα, ειδικά αν η δασκάλα ανταποκρίνεται. Προσέξτε όμως να μην γίνει το παιδάκι σας ο "αγαπημένος μαθητής" ή αλλιώς με μια πιο σκληρή ονομασία "γλυφτράκι". Οι δάσκαλοι δεν είναι πάντοτε αντικειμενικοί και δείχνουν ξεκάθαρα ποιος είναι ο "αγαπημένος μαθητής". Τότε ο "αγαπημένος μαθητής" για να γίνει ακόμα πιο αγαπημένος αρχίζει να "βοηθάει" τη δασκάλα προδίδοντας (κοινώς καρφώνοντας) τους συμμαθητές του.

Εάν το παιδί σας είναι επιθετικό, εξηγήστε του γιατί η συμπεριφορά του είναι απαράδεκτη. Μερικά παιδιά όταν βρεθούν σε μια πρωτόγνωρη γι' αυτούς κατάσταση υπερ-διεγείρονται και κουράζονται πολύ γρήγορα από τα πολλά καινούρια συναισθήματα. Αυτά τα παιδιά, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό, θα πρέπει να περνούν το υπόλοιπο της μέρας όσο το δυνατόν πιο ήρεμα, μακριά από θορύβους, βίαιες σκηνές, δραστήρια παιχνίδια και να πηγαίνει νωρίς για ύπνο. Ίσως το μωρό να είναι υπερκινητικό και να μην μπορεί να παίζει ήρεμα. Τότε δώστε του την ευκαιρία να ασχοληθεί μ το αγαπημένο του άθλημα όπου και θα "ξεσπάει" (πχ μπάσκετ, ποδόσφαιρο, χορός κλπ). Όμως η υπερβολική επιθετικότητα μπορεί να είναι ένδειξη ενδοοικογενειακών προβλημάτων. Σκεφτείτε, είναι καλές οι οικογενειακές σας σχέσεις, μήπως πιέζετε υπερβολικά πολύ το παιδί σας, μήπως είστε πάρα πολύ αυστηροί μαζί του ή ζητάτε υπερβολικά πολλά πράγματα μαζί.

Εάν το παιδί έχει κάποια ιδιαιτερότητα στην εξωτερική του εμφάνιση και τα άλλα παιδάκια γελούν μαζί του εξαιτίας αυτής, προσπαθήστε αν είναι δυνατόν να τα κάνετε όσο γίνεται "αόρατα". Κάποιες μικροατέλειες στην εμφάνιση μπορούν να καλυφθούν με τα κατάλληλα ρούχα ή κούρεμα. Εάν υπάρχει κάποιο σοβαρό σωματικό πρόβλημα δείξτε στο παιδί σας πώς να κινείτε για να τα καλύπτει ελαφρώς. Εδώ ίσως χρειαστείτε βοήθεια ψυχολόγου. Πάνω απ' όλα μην επιτρέψετε στο παιδί σας να αναπτύξει κόμπλεξ "ανάπηρου" ή "Κουασιμόδου". Εάν το παιδί σας φέρεται φυσιολογικά και δεν κλείνεται στον εαυτό του, λαμβάνει ενεργά μέρος σε διάφορες ομαδικές δραστηριότητες, τότε και τα υπόλοιπα παιδάκια πολύ σύντομα θα ξεχάσουν και δε θα παρατηρούν αυτές τις ιδιαιτερότητές του.

Πολλοί γονείς είναι υπερβολικά επιφυλακτικοί με τα παιδιά τους: τους πηγαίνουν και τους παίρνουν από το σχολείο, κάνουν μαζί μαθήματα, ελέγχουν κυριολεκτικά το κάθε τους βήμα. Εάν το σχολείο δεν βρίσκεται πολύ μακριά, σταδιακά αρχίστε να μαθαίνετε στο παιδί σας να πηγαινοέρχεται μόνο του. Μάθετέ το για την ασφάλεια στους δρόμους (για τα πράσινα και κόκκινα φανάρια, για τους ξένους και αγνώστους κλπ). Ζητήστε του να σας πάει ο ίδιος στο σχολείο και μετά πίσω στο σπίτι. Αφήνετέ το μόνο του να πηγαίνει στο διπλανό αρτοποιείο ή περίπτερο. Οπωσδήποτε αγοράστε στο παιδάκι σας ένα ρολόι και να απαιτήσετε από αυτό να έρχεται στο σπίτι μια συγκεκριμένη ώρα. Προς το τέλος της 'Α – στην αρχή της 'Β Δημοτικού ένα ήρεμο και ισορροπημένο παιδί μπορεί μόνο του να περνάει δρόμους (όχι την εθνική οδό βέβαια) και να χρησιμοποιεί αστικό μέσον μεταφοράς σε κοντινές αποστάσεις.

Δεν αξίζει να λαμβάνετε πολύ ενεργά μέρος στα μαθήματά του. Βεβαίως, θα χρειαστεί να βοηθήσετε, ειδικά τον πρώτο καιρό, αλλά να το κάνετε εφόσον σας το ζητήσει το ίδιο το μωρό σας. Εάν αρνείται να σας δείξει τα τετράδιά του, μην στεναχωριέστε, αφήστε το να είναι υπεύθυνο για το σχολείο του. Αυτή η στάση θα είναι πολύ πιο χρήσιμη από τα "Άριστα" που θα παίρνει υπό την αυστηρή επίβλεψή σας.

Πολύ σύντομα η ζωή σας θα μπει σε μια ομαλή ροή, θα σταθεροποιηθεί, τα πάθη θα ηρεμήσουν και θα έχετε την εντύπωση ότι το παιδάκι σας πάει στο σχολείο εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και όπως και να το κάνουμε, η πρώτη τάξη δημοτικού, με τις χαρές και όλες τις αναταραχές της, θα μείνει στην μνήμη του μωρού σας, ενώ η πείρα και οι εμπειρίες που θα αποκτηθούν αυτήν την "ενήλικη" χρονιά θα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε όλη την υπόλοιπη ζωή του.

Σας εύχομαι ολόψυχα κουράγιο, δύναμη και αγάπη για τη μάθηση. Να έχετε μια όμορφη και αξέχαστη σχολική χρονιά!