 Αγαπητή Ν.! Ποτέ δε θα λάβετε αυτό το γράμμα γιατί ποτέ δε θα γραφτεί. Θα συμφωνήσετε ότι θα φαινόταν χαζό αν οι γυναίκες έγραφαν επιστολές στις πρώην συζύγους των ανδρών τους. Αλλά κανείς δε θα μου απαγορέψει να απευθυνθώ σε εσάς νοητικά, και πιστέψτε με, έχω τι να σας πω.
Λένε, ότι όταν μάθατε πως ο Κώστας ξαναπαντρεύτηκε, γελάσατε: "Σοβαρά; -είπατε. Βρέθηκε γυναίκα να τον παντρευτεί;" Είμαστε μαζί 4 χρόνια και κάθε μέρα σκέφτομαι πώς είμαι πολύ τυχερή που τον γνώρισα.
Ποτέ δεν έχουμε μιλήσει για εσάς. Ποτέ δε μάζευα στοιχεία και πληροφορίες. Μου αρκούν οι αντιδράσεις του συζύγου μου για να καταλάβω τι άτομο είστε.
Ξέρετε, όταν οι άνθρωποι χωρίζουν, εκτός από διαζύγιο και κάποιο μερίδιο ιδιοκτησίας, παίρνουν και μια βαλίτσα γεμάτη από εμπειρίες οικογενειακής ζωής. Δυστυχώς στην περίπτωση του Κώστα οι περισσότερες ήταν αρνητικές. Και το χειρότερο είναι ότι η καινούρια σχέση ξεκινάει με τη γιατρειά των πληγών που προκλήθηκαν από άλλη γυναίκα...
Όταν παντρευτήκαμε, ο Κώστας δούλευε ως υπεύθυνος ενός υποκαταστήματος μεγάλου δικτύου καταστημάτων με προϊόντα περιποίησης όπως αρώματα και καλλυντικά. Την ημέρα λοιπόν που πήρε το μισθό του, έφερε στο σπίτι μια μεγάλη σακούλα με μπουκαλάκια, κουτάκια, βαζάκια και σωληνάρια.
- Αυτά είναι για σένα! - είπε χαρούμενα.
- Για πιο λόγο;
- Μα πώς; Σήμερα πληρώθηκα και αγόρασα από το μαγαζί μου αρώματα, κρέμες, μάσκαρα, κραγιόν, αφρόλουτρο. Οι πωλήτριες διάλεξαν τα καλύτερα. Πιάσε τα δώρα και φίλα τον σύζυγο!
- Κώστα, σ' ευχαριστώ πολύ, αλλά το κατάστημά σας είναι πανάκριβο. Φοβάμαι να ρωτήσω πόσα λεφτά έδωσες για όλα αυτά.
- Ε, δεν πειράζει. Εννοείται πως είχα και μια έκπτωση, αλλά σχεδόν όλο το μισθό. -χαμογέλασε αμήχανα ο Κώστας.
- Γιατί το έκανες αυτό; Εμείς χρειαζόμαστε ένα καλό τηγάνι, σιδερώστρα και καινούριες κουρτίνες. Άξιζε να ξοδέψεις τόσα λεφτά σε πράγματα που δεν είναι πρώτης ανάγκης;
- Μα πώς ... Η Ν. πάντα ζητούσε. Έλεγε ότι πρέπει να νιώθει αληθινή γυναίκα, ότι χρειάζεται ποιοτικά καλλυντικά. Ενώ για τα είδη σπιτιού μπορώ να πάρω ένα μικρό καταναλωτικό δάνειο... Συγνώμη μωρό μου, δεν έπρεπε να αναφέρω την πρώην μου.
- Δεν πειράζει αγάπη μου, αλλά τα δώρα σου δε θα τα δεχτώ. Αύριο θα τα πας πίσω και θα επιστρέψεις τα χρήματα.
- Καλά, -συμφώνησε ο Κώστας, αλλά ήταν ολοφάνερο πως του προκαλούσε μεγάλη έκπληξη αυτός ο θηλυκός μου "ασκητισμός".
... Ο Κώστας κοιμόταν ενώ εγώ ήμουν ξαπλωμένη και σκεφτόμουν πόσο καλή πλύση εγκεφάλου του είχατε κάνει. Φαίνεται πως με όλους τους τρόπους του δίνατε να καταλάβει ότι "πρώτα εγώ και τα συμφέροντά μου, και μετά όλα τα υπόλοιπα". Μα πώς γίνεται αυτό; Σκεφτήκατε ποτέ τι θα πει οικογένεια; Έπρεπε να "εκπαιδεύσω" τον άντρα μου να μην εκπλήσσεται όταν του έλεγα "αύριο θα πάμε να σου πάρουμε καινούρια παπούτσια".
- Σ' εμένα; -ρώτησε έκπληκτος. - Μα εγώ έχω ακόμα εκείνα τα παλιά. Αντέχουν στην βροχή.
- Δε θα περιμένουμε να μην αντέχουν για να πάρουμε καινούρια. Απλώς βγήκαν από τη μόδα εδώ και 4 χρόνια.
Ο Κώστας ανασήκωνε τους ώμους του και έβγαινε στο μπαλκόνι για να καπνίσει. Η ιδέα ότι έχει όχι μόνο υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα, αφομοιωνόταν με δυσκολία.
Ύστερα εσείς, αγαπητή Ν., αποφασίσατε να φτιάξετε την καριέρα σας. Πράγματι, γιατί μια ζωή να είστε πωλήτρια; Θα ήθελα να σας συγχαρώ που μόλις σε έξι μήνες από απλή υπάλληλος καταφέρατε να γίνετε υποδιευθύντρια. Αυτό σίγουρα είναι μια τεράστια επιτυχία. Αλλά γιατί φέρατε στο σπίτι σας αυτό το ρόλο;
Μια μέρα γύρισα στο σπίτι μετά τη δουλειά στεναχωρημένη και θυμωμένη, κάτι που αμέσως έπεσε στην αντίληψη του άντρα μου.
- Τι έγινε αγάπη μου; -με ρώτησε.
- Τίποτα σπουδαίο. Είχα μια διαφωνία με το αφεντικό. Θα μου δώσεις όμως ένα φιλάκι κι όλα θα περάσουν. Ας πιούμε έναν καφέ τώρα.
Ο Κώστας με παρακολουθούσε προσεκτικά και ήταν ολοφάνερη η έκπληξη στα μάτια του "δε θα έχουμε υστερίες;". Δεν άντεξα, γέλασα:
- Μα γιατί με κοιτάς έτσι; Δε θα κόψω φλέβες. Μια διαφωνία ήταν, αυτά συμβαίνουν. Ήδη αύριο θα ξεχαστούν τα πάντα και θα είμαστε μέλι γάλα με το αφεντικό.
Πριν κοιμηθούμε ο άντρας μου παραδέχτηκε:
- Μωρό μου, σε θαυμάζω. Συγνώμη που πάλι ανακατεύω το παρελθόν αλλά όσο πιο πολύ σε συγκρίνω με την πρώην, τόσο πιο πολύ ανεβαίνεις στα μάτια μου. Ξέρεις, όταν η Ν. έγινε υποδιευθύντρια κάθε μέρα μου ανέλυε τις "επιτυχίες" τις: σήμερα απέλυσα την ταμεία, φώναξα στις πωλήτριες και έκανα παρατηρήσεις στις καθαρίστριες, είναι πολύ άχρηστες αυτές οι γυναίκες, έλεγε. Ντρέπομαι να το πω, αλλά φοβόμουν τη στιγμή που γυρνούσα από τη δουλειά γιατί ο βραδινός μας δείπνος είτε μετατρεπόταν σε meeting είτε έβγαζε πάνω μου όλα της τα νεύρα. Κι όταν ο μισθός της άρχισε να υπερβαίνει το δικό μου, μου φερόταν σαν να ήμουν υπηρέτης της. Σ' ευχαριστώ ψυχή μου που είσαι διαφορετική...
Όπως συμβαίνει αρκετά συχνά, μόλις ανεβήκατε τα σκαλιά της καριέρας σας, αποφασίσατε ότι αξίζετε άλλον άντρα. Και πράγματι, τι τον θέλετε τον ήσυχο και υπάκουο σύζυγο όταν μπορείτε να πιάσετε μεγαλύτερο ψάρι; Το ψάρεμα σε λίγο τελείωσε και στα δίχτυα σας πιάστηκε ένας κύριος με πορτοφόλι. Βέβαια ο καβαλιέρος σας έπασχε από εμφάνιση, ήταν παντρεμένος και φημισμένος γυναικάς. Αλλά αυτά δεν σας ενοχλούσαν. Το βασικό ήταν ότι έχει γνωριμίες, πανάκριβο αμάξι και κάνει πλούσια δώρα.
Για να είστε "νόμιμη", τσάκα-τσάκα βγάζετε διαζύγιο και βάζετε τον Κώστα πίσω στο ράφι. Νομίζετε ότι σας καταδικάζω; Όχι βέβαια. Ο καθένας επιλέγει για τον εαυτό του – τη γυναίκα, τη θρησκεία, το δρόμο... Το μόνο πράγμα που πραγματικά με κάνει να στεναχωριέμαι είναι ότι διαλύσατε την εμπιστοσύνη που είχε ο Κώστας στις γυναίκες και τον κάνατε να ξεχάσει τι θα πει εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια στη σχέση. Και τώρα είμαι αναγκασμένη να ξαναγράφω νότα νότα το τραγούδι της οικογενειακής ευτυχίας. Ενώ για κάθε μικρό λάθος πληρώνω το διπλάσιο της τιμής απαλύνοντας όχι μόνο το δικό μου παράπτωμα αλλά και τα "κατορθώματά" σας, αγαπητή Ν., γιατί οι αναμνήσεις δεν εξαφανίζονται έτσι απλά.
- Κώστα, είναι μια απλή συνάντηση με τους συναδέλφους. Μια ωρίτσα θα κάτσω μόνο.
- Θα έρθω να σε πάρω. -είπε κάπως αυστηρά ο Κώστας.
- Άμα το θέλεις, έλα. Στις οχτώ η ώρα στη στάση.
... Άργησα μόλις 10 λεπτά. Ξέρετε, το κουτσομπολιό τέλος δεν έχει, μπορείς να μιλάς επί ώρες με τις φίλες σου. Μέχρι να αναλύσουμε τι φοράει ο καθένας, πήγε 8 και 5. Μόλις το αντιλήφθηκα, τρελάθηκα. Έφτασα στην στάση στις 8 και 10. Είδα τον Κώστα... είχε μια εμφάνιση, λες και μέσα σ' αυτά τα 10 λεπτά γέρασε κατά 10 χρόνια.
- Κωστάκη μου, συγχώρεσέ με, μιλούσαμε με τα κορίτσια...
- Σε περιμένω εδώ και μισή ώρα. Ήρθα νωρίτερα, νόμιζα ότι θα νιώσεις ότι σε περιμένω και μου λείπεις. Και θέλεις τώρα να σε πιστέψω ότι απλά μιλούσες με τα κορίτσια; Μη με βγάζεις χαζό. Ξέρεις, η Ν. στην αρχή κι αυτή έλεγε ότι βγαίνει με τις φίλες ενώ είχε ραντεβού με τον ερωμένο της...
Εκείνη τη νύχτα για πρώτη φορά κοιμηθήκαμε χωριστά. Λέμε τώρα "κοιμηθήκαμε". Δεν μπορούσα να κλείσω μάτι κι όλο σκεφτόμουν "γιατί μου φέρθηκε έτσι;". Η απάντηση ήταν μια και μοναδική – εξαιτίας σας, αγαπητή Ν. Τον έχει κυριεύσει ο φόβος της απιστίας. Το πρωί συμφιλιωθήκαμε. Ζήτησε συγνώμη κι εγώ βέβαια τον συγχώρεσα.
- Μόλις καταλάβεις ότι εγώ δεν είμαι σαν τη Ν., όλα θα γίνουν πιο απλά και εύκολα.
- Το καταλαβαίνω αυτό, αλλά μερικές φορές, άθελά μου, φέρομαι σαν ηλίθιος. Συγχώρεσέ με...
Ο καθένας πήρε αυτό που ήθελε: εγώ – αγαπημένο σύζυγο και μια δυνατή οικογένεια, εσείς – λαμπρή ζωή ανάμεσα σε πολυτελή δώρα, ταξίδια και εστιατόρια. Πιστεύω πως κατάφερα να γιατρέψω τα τραύματα του Κώστα που του προκαλέσατε με την απιστία σας. Μπόρεσα να διώξω τις κακές αναμνήσεις και να του δείξω μια διαφορετική πλευρά της οικογένειας. Εσείς με τη σειρά σας μπορέσατε από κορίτσι της επαρχίας να μεταμορφωθείτε σε glamourous woman.
 Κατά τη διάρκεια των 3 ετών, όσο διαρκούσαν οι "επανορθωτικές διαδικασίες", βίωνα ανάμεικτα συναισθήματα για σας, αγαπητή Ν. Και μίσος, και απέχθεια, και προβληματισμό για το πώς ένας τόσο χρυσός άντρας μπόρεσε να παντρευτεί μια γυναίκα σαν κι εσάς που του άφησε τόσες πολλές ανατριχιαστικές αναμνήσεις. Τώρα όμως σας ευγνωμονώ που κάποτε τον παρατήσατε. Ο ίδιος ποτέ δε θα σας εγκατέλειπε, είναι υπερβολικά πιστός και δένεται εύκολα. Και ένα επιπλέον ευχαριστώ που τον εγκαταλείψατε στα πρώτα στάδια της "αρρώστιας", όταν όλα ακόμα μπορούσαν να διορθωθούν, να τον κάνω να πιστέψει στον εαυτό του, να τον μάθω να απολαμβάνει τη ζωή και να εμπιστεύεται το δεύτερό του ήμισυ.
... Όταν εντελώς τυχαία συναντηθήκαμε οι τρεις μας στο εμπορικό κέντρο, κανείς δε χάρηκε. Χαιρετηθήκαμε τυπικά και συνεχίσαμε το δρόμο μας. Ύστερα από λίγο όμως χτύπησε το κινητό του Κώστα. Του στείλατε sms. Φαίνεται, αγαπητή Ν., είστε τόσο σίγουρη για τη μοναδικότητά σας, που τολμήσατε να γράψετε: "Γεια σου Κωστάκη. Χάρηκα που σε είδα σήμερα. Μου έλειψες. Μήπως να συναντηθούμε;" Καταλάβετέ το επιτέλους! Στη σχέση μας δεν υπάρχουν μυστικά! Ο Κώστας αμέσως μου έδειξε το αριστούργημά του κομψού λογοπαιγνίου σας.
- Εάν θέλεις να συναντηθείς μαζί της... ήθελα να συνεχίσω λέγοντας "θα πονέσω, αλλά αν το χρειάζεσαι θα το ανεχτώ"... αλλά με πρόλαβε.
- Γιατί να συναντηθώ μαζί της; Αυτή η γυναίκα δεν υπάρχει πια στη ζωή μου. Μάλλον όχι έτσι... Αυτή η γυναίκα δεν υπάρχει πια στη ζωή ΜΑΣ.
Την νιώθετε τη διαφορά, αγαπητή Ν; Στη ζωή μας! ΜΑΣ!
|
