Οι παραδόσεις αυτές μπορεί να αφορούν τα τοπικά έθιμα, τα σαββατοκύριακα, τον τρόπο που γιορτάζει τις γιορτές, τις εκδρομές «στο χωριό» ή το να ανήκει σε ένα σύλλογο που βοηθά στο να διατηρείται η μνήμη και η ταυτότητα των μελών του.

Η πραγματικότητα είναι ότι, στις σημερινές οικογένειες, όπου εργάζονται και οι δύο γονείς οι προτεραιότητες έχουν μετατοπιστεί. Από την άλλη πλευρά οι δραστηριότητες των παιδιών τόσο σχολικές όσο και εξωσχολικές έχουν αυξηθεί, όχι πάντα προς όφελος του παιδιού. Οι οθόνες του υπολογιστή, του κινητού και της τηλεόρασης έχουν περιορίσει κατά πολύ τις προσωπικές επαφές ενήλικων και παιδιών τόσο ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας όσο και στις φιλικές σχέσεις. Απουσιάζουν από την οικογένεια, οι στιγμές εκείνες που με αφορμή μία γιορτή, μια Κυριακή ή μια εκδήλωση, η οικογένεια θα βρεθεί ξανά μαζί για να επικοινωνήσει και να μοιραστεί στιγμές χαράς.

Η τήρηση όμως των παραδόσεων αυτών, βοηθά στο να αναπτυχθούν ικανοποιητικές σχέσεις τόσο ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας όσο και στη σύνδεση των παιδιών με την ευρύτερη κοινωνία. Τα τελετουργικά αυτά είναι πολύ σημαντικά για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών και δεν χρειάζεται να είναι πολύπλοκα ή χρονοβόρα. Χρειάζεται να είναι ευχάριστα και να επαναλαμβάνονται συχνά. Η συγκέντρωση της οικογένειας γύρω από το καθημερινό ή το Κυριακάτικο τραπέζι, η συμμετοχή των μελών της οικογένειας στα «σαββατιάτικα ψώνια», η επαφή της οικογένειας με το κοινωνικό σύνολο, κάποια μορφή εθελοντισμού είναι μόνο μερικά από τα τελετουργικά που μπορούμε να ενσωματώσουμε στην ζωή μας.

Τι μπορούμε να κάνουμε;