Σαν σήμερα, στις 27 Ιανουαρίου του 1945, τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα επί του πολωνικού εδάφους, απελευθέρωναν τους τελευταίους 2.819 επιζήσαντες αιχμαλώτους του Άουσβιτς.
Εξήντα χρόνια μετά, σε μία ιστορική συνέλευση τον Νοέμβριο του 2005, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ανακήρυσσε την μέρα αυτή Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, απορρίπτοντας «χωρίς κανέναν ενδοιασμό»(sic) κάθε άρνηση του Ολοκαυτώματος ως ιστορικό γεγονός και καταδικάζοντας όλες τις εκδηλώσεις μισαλλοδοξίας.
«Πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από την ανάμνηση και να εξασφαλίσουμε ότι οι νέες γενιές θα μάθουν αυτή την ιστορία ώστε όλοι οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τα δικαιώματα που υπερασπίζονται τα Ηνωμένα Έθνη», υπογράμμιζε τότε ο Οργανισμός.
 Οι ράγες οδηγούσαν καθημερινά αιχμαλώτους και πρώτες ύλες στο στρατόπεδο
Μεταξύ των κρατουμένων που απελευθερώθηκαν από το ναζιιστικό στρατόπεδο ήταν και 180 παιδιά (τα 52 από αυτά κάτω των 8 ετών) που τα κρατούσαν στη ζωή για ιατρικά πειράματα «ελλείψει ποντικών και κουνελιών». Τα περισσότερα από ήταν δίδυμα, καθώς οι γιατροί του στρατοπέδου τα προτιμούσαν για τις συγκριτικές μελέτες τους διδύμους.
Κατά την διάρκεια του Ολοκαυτώματος – της μεγαλύτερης γενοκτονίας στην παγκόσμια ιστορία, υπολογίζεται πως μόνο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πάνω από τρία εκατομμύρια Εβραίοι τουφεκίστηκαν, απαγχονίστηκαν και θανατώθηκαν με δηλητηριώδη αέρια. Εκατοντάδες χιλιάδες ήταν και εκείνοι που πέθαναν από εξάντληση λόγω της καταναγκαστικής εργασίας ενώ συνολικά ο φόρος αίματος για τους Εβραίους ξεπέρασε τα έξι εκατομμύρια.
 Η πασίγνωστη επιγραφή στην είσοδο του στρατοπέδου: «Η δουλειά απελευθερώνει»
Εκτός από τους Εβραίους, οι Ναζί εφάρμοσαν τις εξοντωτικές πρακτικές τους και σε άλλες μειονότητες: οι δυνάμεις κατοχής εξολόθρευαν συστηματικά Ρομά στο στρατόπεδο του Κέλμνο αλλά και ομοφυλόφιλους άνδρες και γυναίκες
 Όσοι πέθαιναν από την εξάντληση οδηγούνταν αμέσως στα κρεματόρια
Αμέσως μετά την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πρωτοεμφανίστηκε στην νομική ορολογία ο όρος του «εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας» - μια κατηγορία που απαγγέλθηκε σε όλους τους υψηλόβαθμους Γερμανούς αξιωματικούς, στις Δίκες της Νυρεμβέργης. Προεδρεύοντες στις δίκες αυτές ήταν δικαστές των Συμμάχων που συνέστησαν για τον λόγο αυτό, το πρώτο διεθνές δικαστήριο του είδους του.
Υπολογίζεται πως από το 1945 μέχρι το 1949, πάνω από 5.000 Ναζί καταδικάστηκαν σε αμερικανικά, βρετανικά και γαλλικά δικαστήρια επί γερμανικού εδάφους, ενώ άλλοι τόσοι διώχθηκαν στις υπόλοιπες χώρες που είχαν δραστηριοποιηθεί ή επιχείρησαν να διαφύγουν.
 Τόπος μνήμης και «προσκυνήματος», από το 1979 το Άουσβιτς ανήκει στα Παγκόσμια Μνημεία της Ουνέσκο.
Πηγή: United Nations
Επιμέλεια: Πάνος Σάκκας
www.skai.gr
| 
