Μην ανησυχείτε!
Ήρθε η ώρα αυτό το μαρτύριο να πάρει ένα τέλος!

Antipasti: τα πάσης φύσεως ορεκτικά.
Anchoiade: είδος σάλτσας με βάση την αντζούγια, μόνο που περιέχει σκόρδο και ελαιόλαδο.
Γκοργκονντζόλα: τυρί παρόμοιο με το ροκφόρ, από γάλα αγελαδινό.
Γκαθπατσο: ισπανική σούπα, με κύριο συστατικό την ντομάτα τρώγεται παγωμένη.
Κουλι: σάλτσα φρούτου ή λαχανικών συνήθως ωμών.
Κανελόνι: κυλινδρικού μεγάλου μεγέθους ζυμαρικά που γεμίζονται με κιμά και ψήνονται στο φούρνο.
Καρπάτσο: ωμό κρέας, σερβιρισμένο σε πολύ λεπτές φέτες με ελαιόλαδο, λεμόνι ή μπαλσάμικο και κάποια μυρωδικά.
Μπρουσκέτες: ελαφρώς φρυγανισμένες φέτες ψωμιού με ελαιόλαδο, σκόρδο, κομματάκια ντομάτας που μπορεί να έχουν επίσης κασέρι, τυρί, ζαμπόν ή ότι άλλο θέλετε. Συγκαταλέγεται στα ορεκτικά.
Μοτσαρέλα: ιταλικό τυρί, από βουβαλίσιο γάλα.
Νισουάζ: σαλάτα γαλλικής προέλευση. Περιέχει ντομάτα, μαρούλι, φασολάκια, αντσούγια, κάππαρη και αβγό.
Νιοκι: παραδοσιακό ιταλικό ζυμαρικό φτιαγμένο από πατάτα. Ουδέτερη γεύση γι' αυτό και συνοδεύεται από διάφορες σάλτσες.
Ναπολεόν: όποιο φαγητό τοποθετείται στο πιάτο καθ' ύψος.
Πατέ (pate): συκωτάκια ανακατεμένα σε μπλέντερ και ψημένα σε φόρμα.
Πολέντα: ιταλικής προέλευσης, κάτι σαν το παλιό δικό μας “κατσαμάκι”. Γίνεται από καλαμποκάλευρο και είναι σε μορφή κίτρινου πολτού με ουδέτερη γεύση.
Παπιγιότ: αναφέρεται στον τρόπο μαγειρέματος μέσα σε λαδόχαρτο ή ειδικές σακούλες που διατηρεί έτσι ζουμερό το φαγητό και όχι ξεροψημένο.
Πέστο: σάλτσα με βασιλικό, κουκουνάρι, σκόρδο και λάδδι, συνήθως συνοδεύει ζυμαρικά.
Πεκορίνο: τυρί από γάλα πρόβατου, η γεύση τοου θυμίζει το δικό μας λαδωτήρι.
Προσιούτο κρούντο (crudo = ωμό) και κότο (cotto = βρασμένο): κατατάσσεται στα αλλαντικά, γίνεται από χοιρινό κρέας και είναι ελαφρώς αλατισμένο με ιδιαίτερο άρωμα.
Πάνα (panna): ιταλιστί η κρέμα γάλακτος.
Ρικότα: πολύ μαλακό τυρί, σαν το ανθότυρο.
Ραβιόλι: ζυμαρικά σε σχήμα τετράγωνο ή τρίγωνο, γεμισμένα με σπανάκι ή τυρί.
Σούσι: ωμό ψάρι, φύκια και ρύζι βρασμένο είναι η βάση για ένα πιάτο σούσι. Σερβίρεται σε μπουκίτσες με διάφορες σως, όπως σως σόγιας ή σάλτσα ραπανιού wasabi.
Σαφράν: το ελληνικό φυτό κρόκος, που μαγειρεμένο με το ρύζι, του χαρίζει ένα έντονο κίτρινο χρώμα.
Σορμπέ: παγωτό με βάση τα φρούτα.
Ταμπουλέ: σαλάτα λιβανέζικης προέλευσης. Περιέχει σπασμένο σιτάρι, μαϊντανό, κυβάκια ντομάτας λάδι και λεμόνι.
Τορτίγια: σταρένια πίτα, μοιάζει με την αλλά είναι πιο στεγνή και σκληρή, ανάλατη και ουδέτερης γεύσης. Σερβίρεται γεμισμένη με κομμάτια κοτόπουλου, κρέατος ή με διάφορα λαχανικά.
Τόφου: τυρί σόγιας.
Τρούφες: μανιτάρια που φυτρώνουν κάτω από το έδαφος με έντονη μυρωδιά. Διακρίνονται σε μαύρη, το γνωστό “μαύρο διαμάντι” και σε λευκή τρούφα και οι δύο μοναδικές για το άρωμα τους. Η πρώτη χρησιμοποιείται για να δώσει άρωμα σε φαγητά και ομελέτες ενώ η λευκή χρησιμοποιείται κυρίως τριμμένη ωμή σε σαλάτες και μακαρονάδες.
Τορτελίνι: ζυμαρικά που είναι μικρού μεγέθους γεμισμένα με τυρί ή προσιούτο και σερβίρονται με κρέμα γάλακτος.
Ταρταρ: ωμός κιμάς, συνδυασμένος με ωμό αβγό, διάφορες σως, κάππαρη και αντσούγια.
Τσορίθο: μεξικάνικο είδος αλλαντικού σαν καπνιστό λουκάνικο
Φλορεντιν: τα πιάτα με σπανάκι.
Φουαγκρά: συκώτι χήνας, σερβίρεται και σαν πατέ.